عوامل پیشگیری و درمان بیماری خودارضایی

          علی 
            بازدید : 240
          یکشنبه 1390/02/11
           نظرات (0)
        

1.شخصیت دادن

آدم زیبایی الگوی خلقت است و بالاترین آینه تجلی گر خدای رب العالمین. در عین این که جسمی کوچک دارد، عالمی بزرگ در درون او نهفته است که اگر کسی به خودشناسی کامل برسد، یک لحظه از تعبد و تسلیم در پیشگاه الهی باز نمی ماند.

در حدیث آمده است: من عرف نفسه فقد عرف ربه»: هرکس هویت و شخصیت خودش را خوب بشناسد، خدا را نیز می شناسد و کسی که خدا شناس و خودشناس باشد، هرگز بر سر چیزهای کوچک و زودگذر دنیایی و لذت های شهوانی خود را آلوده نمی کند و با تمام وجود سعی میکند زیر سایبان لطف الهی و در پناهگاه اطاعت از او تمام غرایزش را به کنترل در بیاورد و مصداق متقین باشد. جوانی که واقعیت انسانی و جایگاه خلیفه اللهی خودش را دریابد؛ جوانی که خوب بفهمد که مورد خطاب وحی ونبوت و رسالت است، چگونه حاضر می شود از اطاعت و بندگی خدا فاصله بگیرد و جهل درونش را به علمالهی نورانی نکند. اگر کسی بدین درجه دست نیابد، شیطان درون، پایگاه شیطنت خودش را محکم می کند و مرکز عقل واحساسات انسان را تحت تاثیر قرار می دهد و می کوشد تا آدمیان کرامت انسانی خودشان را فراموش کنند و در خواب شهوت زودگذر دنیایی غرق شوند.

خوشا به حال آنانی که عاشق خدا شده و هرگز سر از تسلیم سجده الهی بر نمی دارند و در هر کاری اول نظر و خوشنودی خدا را به یاد می آورند و اندیشه اطاعت اوامر او را بر صفحه دلشان منعکس می کنند. اینان، شیطان درون و بیرون را مقهور ایمان خود می کنند. جوانی که عظمت خودش را در می یابد چگونه حاضر می شود خودش را در پستی ها غوطه ور سازد. اگر امروز فرزندی بیمار است خانواده و اجتماع باید بدانند چه قدر در ادای وظیفه شان کوتاهی کرده اند. باید تنبیه شوند که چرا دل و جان این جوان را با آیین الهی نورانی نکردند که امروز شیطان بر قلعه دل او سایه افکنده و هوای بهاری دلش را زمستانی و تاریک کرده است.

در این جا روی سخنم با خود جوان است که امروز به هر دلیلی بیمار است و گرفتار خودارضایی است و از این کارش شرمسار و پشیمان است و آرزو می کند روحش همانند دیگر آزادگان از دست هوس های پلید رهایی یابد جایگاه انسانی خویش را باز یابد. برادر و خواهرم، در اولین قدم باید کرامت انسانی خود را در درونت پیدا کنی و برای حفظ و پرورش آن تلاش نمایی.

۲/ گسترش دامنه ی روابط دوستانه

دومین راه درمان، گسترش و ژرفا بخشیدن به رابطه دوستانه و سازنده با این عزیزان است. نوجوانان مبتلا به انحرافات اخلاقی معمولا در همین آسیب دیده اند. ارتباط شان با اطرافیان بسیار کم است و از آنان گریزان هستند و یا با پیرامون خود حالت ستیزه جویانه، و بعضی هم وابستگی افراطی عاطفی دارند. کسانی که به این بیماری دچار هستند که معمولا در دسته اول قرار دارند. کسانی که به این بیماری دچار هستند که معمولا در دسته اول قرار دارند. برای بریدن رشته افکارشان و برگرداندن به اجتماع، ارتباط با آنها را باید گسترش داد و از همین حربه برای درمانشان کوشید و آن ها را انگیزه مند ساخت و اعتمادشان را جلب کرد.

۳/ انرژی نوجوان

یکی دیگر از شیوه های درمان خودارضایی، سوق دادن انرژی نوجوان از هدف های جنسی به هدف های فرهنگی، اخلاقی و هنری است. این شیوه در روان کاوی تحت عنوان های زیر بسیار شهوت دارد: «به گرایی»، «والاگرایی»، «اعتلاجویی»، تلطیف غریزه و... و در نهایت به دنبال تدبیل به احسن است؛ ولی فرق است میان نظریه «فروید» که همه والاگرایی ها را نشأت گرفته از نیروی جنسی می داند و اصالت برای آن قائل است. با نظریه اسلام؛ چون انسان در اسلام چنین ارزشی را برای غریزه جنسی نداده است.

۴/ نفی پوچی گرایی و رفتن به سوی ارزش ها

پیش چشمت داشتی شیشه کبود زان سبب عالم کبودت می نمود

نفی پوچی گرایی مقدمه ای دارد، و به آن این که باید در درون شخص نگرش منفی موجود از زندگی و جایگاه خود جای خود را به تلقی درست و ارزیابی صحیحی از شخصیت منطقی و معقول خویش بدهد، همان خودی که خداوند از آغاز زندگی به او ارزانی داشت. و این کار نیز با برخوردی منطقی و حساب شده با وی انجام شدنی است اگر شخص بفهمد اطرافیانش برایش ارزش قائل هستند و تلاش خواهد کرد تا ویژگی های نهفته در خود را که دیگران پسندند، شناسایی کند آشکار کند و از خویشتن بروز دهد؛ بنابراین، مهم ترین ویژگی این شیوه همان نهیب زدن به توانایی های پنهان شخص است و آگاهانیدن از این که دیگران خواهان تو هستند و باید به میان آنان برگردی.

بیشتر نوجوانانی که دچار لغزش های جنسی از جمله «خود ارضایی» می شوند، از آینده خود بیمناکند و خود را از رحمت پروردگار به دور می بینند؛ لذا اگر بارقه امید را در آن ها بیافرینیم و راه بازگشت را آسان جلوه دهیم، نوجوان موفق به توبه و ترک عمل انحرافی می شود. جوانی گنه کار نزد پیامبر رحمت آمد و عرض کرد: مرتکب گناهان بزرگی شده ام، آیا راهنجاتی هست؟ ایشان فرمود: آری، جوان عرضه داشت: ولی گناهانم خیلی زیاد است بشیر رحمت فرمود: با این حال توبه کن...

۵/ تشویق اطرافیان

تشویق اطرافیان به ترک و درمان این بیماری فرد را پایدارتر و راسخ تر می سازد و سختی راه را بر او اسان می کند. کسانی که میخواهند شخص را موفق به ترک النحراف نمایند، او با تشویق موثر، به بازگشت به زندگی فرا بخوانند و اهمیت سلامت روانی و جسمانی را یاد آور شوند. هر اندازه که فرد در راه ترک رفتار نامطلوب موفق شود، مورد تشویق قرار می گیرد.

و بی تردید تلاش بزرگ نوجوان نیازمند تشویق شایسته و نیکویی خواهد بود. اگر شخص مرحله به مرحله با نیروی تشویق به پیش برده شود، امید آن وجود دارد که نوجوان موفق به ترک انحراف گردد. ترک عادت ناپسند به طور ناگهانی امکان پذیر نیست، بلکه به تدریج قابل دست یافتن است؛ لذا ایجاد هرگونه تغییر و دگرگونی نیازمند گذشت زمان خواهد بود. باید از سخنان یاس آلود و منفی دوری کرد؛ چرا که نوجوان را دل سرد و ناامید می سازد و او را از ادامه کار باز خواهد داشت و ضربه روحی او را به بیراهه هدایت میکند؛ از این رو، برخوردها گفتارها و حتی حالت های چهره مربی یا پدر و مادر در ساختن شخصیت وی و سرنوشت آینده نوجوان تاثیر ویژه ای دارد.

نوجواندارای روح حساس و لطیفی است؛ لذا خیلی سریع تحت تأثیر محیط اطراف خودش قرار می گیرد و غالبا رابطه این گونه نوجوان و بیمار با دنیای پیرامونش دست خوش همین عامل است و روابط ناصحیح و نامطلوب جایگزین روابط سازنده گردیده است لذا خانواده به عنوان شبکه ای از روابط عاطفی نزدیک، جایگاه خاصی را در مجموعه روابط اجتماعی به خود اختصاص می دهد. دختر خانم ۱۸ ساله ای در نامه ای چنین درد دل می کند: با فرا رسیدن دوره نوجوانی من مصیبت های من نیز شروع شد. مادرم به محض اطلاع یافتن از نشانه های بلوغم، شروع کردن به نواختن ساز خشونت و بد رفتاری با من و من روز به روز از او دورتر و متنفرتر می شدم و به تنهایی پناه می بردم تا این که در اثر تنهایی زیاد به خودارضایی مبتلا شدم و هم اکنون چند سال است به این بلیه گرفتارم، چه کنم؟

نوجوانان بیش از هر گروه دیگر، علاقه مندند که به احساسات مثبت خود ارزش قائل شوند و شیرینی آن را در ذایقه خویش احساس کنند. «احساس کرامت نفس» و «احساس حقارت» دو قطب مخالفند که اول تفاهم ودومی تخاصم می آفریند. احساس کرامت محصول تعامل نوجوان با محیط است. اطرافیان دربرخورد و ارتباط های عمیقی که با نوجوان برقرارمی کنند، می توانند با شخصیت دادن به او و تایید کفایت وی، بر استحکام اخلاقی او بیافزاید برعکس با قطع ارتباط با او وی را تحقیر و ساختمان اخلاقی او را متزلزل نوده و فرو ریزند.

یک نوجوان در نامه ای می نویسد: هرشب، با گناهی که می کنم، احساس می کنم پایین و پایین تر می روم. آن قدر از نظر اخلاقیسقوط می کنم که می پندارم دیگر هیچ ارزشی ندارم نه برای خود و نه برای دیگران. وقتی دراین دنیای خود فرو می روم، از خدم بدم می آید و خود را موجودی حقیر، بی ارزش فرومایه میپندارم. آن گاه این سوال برایم مطرح می شود که هدف از آفرینش موجود وامنده و آلوده ای چون من چه بوده است؟

بدون شک، بی کفایتی و لغزش اخلاقی دریکدیگر تاثیر تأثر متقابل دارند و یکدیگر را تشدید مینمایند و درنتیجه، حلقه معیوبی را به وجود می آورند. برای تأمین کفایت و لیاقت در نوجوان باید:

۱/استعداد و گرایش اصلی و مهم ترین زمینه قابلیت او را شناسایی کنیم؛

۲/ متناسب با شناخت خودمان، زمینه انجام فعالیت های مفید را برایش به وجود آوریم؛

۳/ چشم ها را بر روی ضعفها و بی کفایتیهای او ببندیم و فراموش نکنیم که او از لحاظ شخصیتی در حال طی مراحل شکی گیری است و وضعیت فعلیاو را معیار قطعی ارزیابی و در آینده قرار ندهیم؛

۴/ در محیط خانواده توانایی های موثر او را نزد دیگران بازگو نماییم و برای او محیطی پروار را فراهم کنیم؛

۵/ در حضور همسالان و گروه های هم سن از انتقادهای زاد و مداوم خودداری کنیم؛

۶/ تقویت اراده

در یک نظر سنجی از ۲۵ نفر بر اساس این تحقیقات ۱۶ نفرشان اظهار کردند که آن قدر اراده ندارند تا بتوانند دست از این عمل بردارند. حالتی که در بیشتر نوجوانان آلوده به این بیماری وجود ارد این است که اراده ندارند و یا اراده او آن قدر ضعیف شده که به مجرد تصمیم گیری برایترک این عادت مجددا به آن دست یازند. و آن چه که موجب یأس و ناامیدی او می گردد، این است که توبه ها شکسته می شود و تصمیم ها ناپایدار می گردد، جوان ۲۰ ساله ای گوید: تا مدت ها نمی دانستم که این عمل گناه است و آثار سویی بر جسم می گذارد. حالا که فهمیده ام دیگر نمیتوانم ترک کنم... دیگر اراده ای برایم نمانده است، شما بگویید چه کنم؟ در این گونه حالت ها جوان یا نوجوان خود را همچون غریقی می بیند که در میان امواج روشان دریا گرفتار است و ناجی نمی یابد تا خود را نجات دهد.

ماهیت نیروی ارائه چیست و چگونه می توان آن را تقویت نمود و آیا این سخن برخی از نوجوانان که می گویند: «دیگر اراده نداریم» را می توان پذیرفت؟

حکما اراده را یکی از مظاهر عقل می شمارند که تحت فرمان عقل قرار دارد در برخی از تعبیرها به آن «عقل ارادی» می گویند که در طول زندیگ به موازات رشد و تحولات دینی، روانی، اراده نیز توسعه و تعمیق می یابد وانسان قادر بهخویشتن داری د تسلط بیشتر به خواسته ها و تمایلات خود میگردد. در کودکی هر میلی بی درنگ یا باید ارضا شود و یا باید بدان سمت و سو داده و هدایت شود؛ اما در نوجوانی، هر میلی را بلافاصله نمی توان بر آورده کرد و در اختیارش گذاشت به ارضا فرا نمی خوانند؛ بلکه باید همه جنبه های آن را از لحاظ سود و ضرر مورد بررسی قرار داد؛ البته برای تمایلات جنسی باید یک حساب ویژه ای باز نمود؛ چرا که اگر نوجوان بتواند به آسانی سایر تمایلات را تحت فرمان در آورد و مهار کند، تمایلات جنسی کار بسیار دشوارتر خواهد بود.

منبع : پایگاه فرهنگی مذهبی 3 نقطه